Çocuklar
Çocuklarınız sizin çocuklarınız değil,
Onlar kendi yolunu izleyen Hayat’ın oğulları ve kızları.
Sizin aracılığınızla geldiler ama sizden gelmediler
Ve sizinle birlikte olsalar da sizin değiller.
Onlara sevginizi verebilirsiniz, düşüncelerinizi değil.
Çünkü onların da kendi düşünceleri vardır.
Bedenlerini tutabilirsiniz, ruhlarını değil.
Çünkü ruhlar yarındadır,
Siz ise yarını düşlerinizde bile göremezsiniz.
Siz onlar gibi olmaya çalışabilirsiniz
ama sakın onları
Kendiniz gibi olmaya zorlamayın.
Çünkü hayat geriye dönmez, dünle de bir alışverişi yoktur.
Siz yaysınız, çocuklarınız ise sizden çok ilerilere atılmış oklar.
Okçu, sonsuzluk yolundaki hedefi görür
Ve o yüce gücü ile yayı eğerek okun uzaklara uçmasını sağlar.
Okçunun önünde kıvançla eğilin
Çünkü okçu, uzaklara giden oku sevdiği kadar
Başını dimdik tutarak kalan yayı da sever.
Halil CİBRAN
"beni anlamıyorsun !" "ben senin gibi olmayacağım!" "öff Anne/Baba"
yada anne babayı (fikirlerini) beğenmeme, özgür değilim!, vs;
Özellikle ergen döneminde çocukları olan ebeveynlerin şikayetidir aynı frekansı paylaşamamak...
Burada çok kelime etmek yerine sabırla, ileitişimle ve huzurla bu dönemi ailece aşmak gerek :)
Özel Eğitimli Bireyler hatta Genel Çocuk Psikolojisi üzerine bir kursa gidiyorum,
Öğrenmek, daha iyiye ulaşabilmek için uğraşmak bile bence önemli
Ve; çok sevdiğim, değerli bu şiiri paylaştım önce size konu üzerine ...
Sonra;
Arada aklıma geldikçe yine okuyorum;
Kendime daha iyi bakıyorum,
hareketlerime, vermeye çalıştığım sevgiye,
yetiştirmekle görevli olduğum Birey'e,
Rabbimin En Güzel Emanetine...
