Ne çok biriktirmiştim kelimelerimi ........

 

Seni bulmak ne kadar değiştirdi beni… 

Ne çok biriktirmiştim kelimelerimi… 

Bir bir dökülürken dilimden sevda sözcükleri senin o tedirgin duruşun bile durduramıyor beni… 

"Seni soluyan bir rüzgara kapılmış gidiyorum", yüreğimi bir yelken gibi açtım, seninle dolduruyorum. Seninle olmanın, seninle yaşamanın ve zamanı sadece seninle paylaşmanın eşsiz hazzını duyumsuyorum, ne iyi ettin de geldin…

Bu bir masalsa bitmsin.. Bir hayali yaşıyorsak yitirmeyeyim, 

Hep biz çözecek değiliz ya gerçeğin düğümlerini, bırak kendi halinde kalsın… 

 Ruhuna talibim ben, asıl gerçek bu… 

Kaçışlardan bıkmış, hep yarım kalmış ruhumda bir tek seninle doyuma ulaşacak, kendini bulacak… 

Dedim ya, sen geldin…

Bugünlerde bir çocuk gibi yüreğim kıpır kıpır.. 

Dur durak bilmiyor sanki..
Sahi, çocuk olmayı ne kadar çok özlemişim ben… 

Senin içindeki çocukla oynayacak bendeki çocuk…

Saf ve tertemiz olacak.. 

Misket oynayacak, ebe olacak.. 

Ama senin olmadığın hiçbir oyunda yer almayacak.. 

Korkma, içindeki o çocuk hep yaşayacak, kimsenin zarar vermesine izin vermeyeceğim. 

Çünkü sen o çocukla varsın, o çocukla geldin. 

Yoktum ben, senden önce yoktum sanki… 

Sen geldin; varlığını bildim. 

Sen geldin; bir sözün yüregime dokunan nasıl da büyük bir mutluluğa dönüştüğünü gördüm… 

Sen geldin; 

ben oldum, 

aşk oldum...